به گزارش حقوق 24: شیوه‌های تشخیص زمین‌های مستثنی از مالکیت دولتی با توجه اصلاحات جدید به شرح زیر است:
- زمینی می‌تواند به عنوان زمین کشاورزی شناخته شود اگر قبل از تاریخ تصویب قانون (۱۳۴۱) یا تاریخ صدور برگ تشخیص دارای یک یا چند ویژگی زیر باشد:
- به صورت عرفاً و عملی به عنوان زمین کشاورزی مرسوم و معروف شناخته شده باشد.
- در مجموعه اراضی مزروعی منطقه یا روستا واقع باشد.
- در حوزه آبیاری یک منبع آبی مانند چاه، چشمه، قنات یا رودخانه قرار داشته باشد.
- برای عملیات زراعت و آبیاری آماده و تسطیح شده باشد.
- شیب نامتعارف یا تند نداشته باشد و به عنوان زمین دیمزار شناخته شود.
- دارای شیب نامتعارف نباشد و در محدوده قانونی یا ثبتی یا عرفی معین قرار داشته باشد.
- تحجیر شده باشد، یعنی دست‌کاری‌هایی مانند سنگ‌چینی دور زمین و جمع‌آوری سنگ‌ها انجام شده باشد.
- آثار جوی‌های قدیمی و یا آثاری که به زمین آب می‌رسانند، مشاهده شود.
- در عکس‌های هوائی با استفاده از ابزار استرئوسکوپ آثار احیای قدیمی مشاهده شود.
- اگر درختان کهنسال در مسیر جوی‌های قدیمی و اطراف و اکناف زمین وجود داشته باشد.
- در مواردی که اراضی در بالاترین جوی آبیاری موجود یا قدیمی واقع شده باشند، به عنوان اراضی مورد اختلاف تشخیص داده می‌شوند.
- حضور بناهای قدیمی ابنیه سنتی مرتبط با کشاورزی یا آثار آنها در محل نیز نشان‌دهنده احیای زمین است.
- اگر شیب زمینی، جنس خاک مناسب و وضعیت مکانی مناسب باشد، ممکن است حتی اگر سالها از کشاورزی دور باشد، به عنوان زمینی احیا شده شناخته شود.
- دقت در اسناد و مبایعه‌نامه‌های قدیمی می‌تواند به تشخیص اموری همچون قدمت احیای زمین کمک کند.
- با توجه به دقت در نقشه‌های هوائی، نیز می‌توان اثبات‌هایی از احیای زمین را تایید کرد.
- سن درختان قدیمی نیز می‌تواند شاهدی بر قدمت احیای باغ (به ویژه در باغات دیم) و اراضی شیبدار باشد.
تشخیص مستثنیات از اراضی ملی امری حساس و پیچیده است که نیازمند دقت و تخصص کارشناسان است. استفاده از مدارک تاریخی، اسناد رسمی، عکس‌های هوائی و دانش فنی به منظور تشخیص و تایید احیای اراضی از اهمیت بالایی برخوردار است. تفسیر این موارد به وسیله کارشناسان متخصص با تجربه، بهبود اطلاعات سئویی و رتبه‌بندی وب‌سایت‌ها را بهبود خواهد بخشید.
ثبت دیدگاه