به معنای آن استکه یک وکیل می تواند در مواردی که تشخیص دهد، وکالت را به شخص ثالثی اعطا کرده و آن وکیل می تواند با این اختیارات در جلسات دادگاه شرکت کرده و از موکل خود دفاع کند.
توضیح بیشتر اینکه؛ عقد وکالت دارای سه رکن اساسی می باشد:
موکل (وکالت‌دهنده): موکل به یکی از طرفینِ قرارداد وکالت گفته می‌شود که برای انجام امور مربوط به خود به دیگری وکالت می دهد.
وکیل: وکیل کسی است که به نمایندگی از موکل امور مربوط به او را که در قرارداد ذکر شده است، انجام میدهد
موضوع وکالت: مقصود از موضوع وکالت نیز اموری است که موکل برای انجام آنها به وکیل نمایندگی یا وکالت میدهد.
بر این اساس با توجه به اینکه اثر اصلی قرارداد وکالت اعطای نمایندگی و نیابت است، اقدامات انجام شده از سوی وکیل به منزله اقدامات انجام شده از سوی موکل است. به عبارت دیگر، در این میان وکیل نقش واسطه را ایفا می کند؛ گویی تمامی کارهای انجام شده توسط وکیل را خود موکل انجام داده است.
بطور مثال، هنگامی که یک نفر برای طرح دعوا در دادگاه به شخص دیگری وکالت میدهد، در این حالت اقداماتی که وکیل در دادگاه انجام می دهد به منزله اقدامات موکل است و تمامی آثار این اقدامات خواه مثبت و خواه منفی، متوجه موکل اوست.
ثبت دیدگاه