حدیث روز
امام علی (ع) می فرماید : هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬ خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

افزونه جلالی را نصب کنید. Saturday, 27 April , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 17827 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد اعضا : 3 تعداد دیدگاهها : 19×

آرشیو » بایگانی‌های قانون مدنی - صفحه 6 از 134 - حقوق 24

8 سال قبل

ماده 1335 قانون مدنی

ماده 1335:توسل به قسم وقتی ممکن است که دعوای مدنی نزد حاکم به موجب اقرار یا شهادت یا علم قاضی بر مبنای اسناد یا امارات، ثابت نشده باشد، در این صورت مدعی میتواند حکم به دعوای خود را که مورد انکار مدعیعلیه است، منوط به قسم او نماید.

8 سال قبل

ماده 1282 قانون مدنی

ماده 1282:اگر موضوع اقرار در محکمه مقید به قید یا وصفی باشد مقرله نمیتواند آن را تجزیه کرده از قسمتی از آن که به نفع او است بر ضرر مقر استفاده نماید و از جزء دیگر آن صرف نظر کند.

8 سال قبل

ماده 1281 قانون مدنی

ماده 1281:قید دین در دفتر تجارت به منزلهی اقرار کتبی است.

8 سال قبل

ماده 1280 قانون مدنی

ماده 1280:اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است.

8 سال قبل

ماده 1279 قانون مدنی

ماده 1279:اقرار شفاهی واقع در خارج از محکمه را در صورتی میتوان به شهادت شهود اثبات کرد که اصل دعوی به شهادت شهود قابل اثبات باشد و یا ادله و قرائنی بر وقوع اقرار موجود باشد.

8 سال قبل

ماده 1278 قانون مدنی

ماده 1278:اقرار هر کس فقط نسبت به خود آن شخص و قائممقام او نافذ است و در حق دیگری نافذ نیست مگر در موردی که قانون آن را ملزم قرار داده باشد.

8 سال قبل

ماده 1277 قانون مدنی

ماده 1277:انکار بعد از اقرار مسموع نیست لیکن اگر مقر ادعا کند اقرار او فاسد یا مبنی بر اشتباه یا غلط بوده، شنیده میشود و همچنین است در صورتی که برای اقرار خود عذری ذکر کند که قابل قبول باشد :مثل این که بگوید اقرار به گرفتن وجه در مقابل سند یا حواله بوده که […]

8 سال قبل

ماده 1276 قانون مدنی

ماده 1276:اگر کذب اقرار نزد حاکم ثابت شود آن اقرار اثری نخواهد داشت.

8 سال قبل

ماده 1275 قانون مدنی

ماده 1275:هر کس اقرار به حقی برای غیر کند ملزم به اقرار خود خواهد بود.

8 سال قبل

ماده 1274 قانون مدنی

ماده 1274:اختلاف مقر و مقرله در سبب اقرار، مانع صحت اقرار نیست.

8 سال قبل

ماده 1273 قانون مدنی

ماده 1273:اقرار به نسب در صورتی صحیح است که اولاً تحقق نسب بر حسب عادت و قانون ممکن باشد، ثانیاً کسی که به نسب او اقرار شده تصدیق کند مگر در مورد صغیری که اقرار بر فرزندی او شده به شرط آن که منازعی در بین نباشد.