هیئت وزیران در جلسه مورخ 19/ 7 / 1385 بنا به پیشنهاد مشترک وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و به استناد ماده (19) قانون الحاق موادی به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت ـ مصوب 1384 ـ آیین نامه اجرایی ماده یاد شده را به شرح تصویب نمود:
آیین نامه اجرایی ماده (19) قانون الحاق موادی به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت
مصوب 1385,07,19
ماده 1 ـ عبارات و کلمات زیر در این آیین نامه در معانی مشروح مربوط به کار می روند مگر آنکه در این آیین نامه به نحو دیگری تصریح شده باشند:
الف ـ قانون: قانون الحاق موادی به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت ـ مصوب 1384 ـ
ب – شرکت حمایت کننده: شرکتهای دولتی که برای اجرای طرحهای مشترک توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات با شرکت های خصوصی و تعاونی قرارداد منعقد می کنند.
پ ـ شرکت مشمول حمایت: شرکتهای ثبت شده ایرانی از بخش خصوصی و یا تعاونی که به طور مشترک با شرکای خارجی یا شرکای ایرانی و یا مستقلاً مطابق شرایط پیش بینی شده در این آیین نامه مبادرت به اجرای طرحهای مشترک می کنند.
ت – شریک خارجی: شرکت ثبت شده در یکی از کشورهای خارجی که ثبت آن به تأیید وابسته بازرگانی نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در کشور محل ثبت شرکت رسیده باشد و در عین حال تواناییها و قابلیتهای لازم را برای انتقال فناوری و دانش فنی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات از طریق مشارکت با یک شرکت ایرانی در بخش خصوصی و یا تعاونی به داخل کشور به تشخیص شرکت حمایت کننده دارا باشد.
ث ـ طرح مشترک: اجرای برنامه ای که به تقاضای شرکت دولتی با هدف توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور طراحی می شود و مصادیق آن با توجه به سیاستهای پیش بینی شده در اسناد بالادستی در حوزه ICT تعیین می شود و توسط شرکت های ایرانی با شرکای خارجی و یا شرکتهای ایرانی دیگر انجام می شود.
ج – تسهیلات مالی: وجوهی که شرکت حمایت کننده مطابق شرایط پیش بینی شده در این آیین نامه از محل منابع داخلی خود بدون دریافت سود و دریافت کارمزدی معادل دو درصد برای یک بار در همان قرارداد برای پرداخت تسهیلات قرض الحسنه مربوط به قراردادهای خود به شرکت مشمول حمایت که طرف قرارداد شرکت حمایت کننده می باشد، پرداخت می کند.
چ – تضمین: ضمانت از شرکتهای مشمول حمایت در قراردادهایی که این شرکتها برای اجرای طرحهای مشترک موضوع این آیین نامه منعقد می کنند از محل منابع شرکت حمایت کننده نزد بانکهای طرف حساب این شرکتها و یا از طریق ضمانت قراردادی.
ح ـ ضمانت قراردادی: ضمانتی از نوع ضمان قراردادی که طی آن شرکت حمایت کننده به موجب قرارداد ضمانت متعهد می شود در صورتی که شرکت مشمول حمایت تعهدات خود را نسبت به شخص یا اشخاص ثالث طرف قرارداد خود برای اجرای طرحهای موضوع این آیین نامه ایفا نکرد، وجه الضمان پیش بینی شده در قرارداد ضمانت را متناسباً به ذی نفع بپردازد.
خ ـ قراردادهای مربوط به خود: قراردادی که بین شرکت حمایت کننده و شرکت مشمول حمایت برای اجرای طرحهای موضوع این آیین نامه منعقد می شود.
ماده 2 ـ بررسی و تصویب طرحهای مشمول حمایت و تعیین چگونگی اعطای تسهیلات و یا تأمین تضمینهای موضوع این آیین نامه، تعیین میزان تسهیلات پرداختی، مدت بازپرداخت تسهیلات، نوع تضمینات برای بازپرداخت تسهیلات پرداختی بر عهده هیئت مدیره شرکت می باشد.
ماده 3 ـ هیئت مدیره شرکت موظف است گزارش عملکرد این آیین نامه را به طور جداگانه به همراه صورتهای مالی تهیه و برای تصویب مجمع عمومی ارائه کند.
ماده 4 ـ شرکتهای حمایت کننده، حمایتهای موضوع این آیین نامه را از شرکتهای مشمول حمایت به طرق زیر اعمال می کنند:
الف ـ پرداخت تسهیلات مالی.
ب ـ تأمین تضمینهای مورد نیاز شرکتهای مشمول حمایت برای اجرای طرحهای توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات موضوع این آیین نامه.
تبصره ـ استفاده از تسهیلات موضوع این آیین نامه در هر طرح فقط یک بار و از یک شرکت حمایت کننده امکان پذیر بوده و در صورتی که معلوم شود شرکتی با تمسک به اسنادی خلاف واقع خود را مشمول حمایت استفاده از تسهیلات موضوع این آیین نامه معرفی کرده و یا برای اجرای یک طرح از دو شرکت حمایت کننده تسهیلات دریافت نموده است، مکلف به استرداد تسهیلات دریافتی اضافی و جبران خسارات وارد شده خواهد بود. برای کنترل این امر شرکتهای حمایت کننده مکلفند در هر مورد از حمایت، گزارشی از چگونگی آن و مشخصات شرکت مشمول حمایت را جهت ثبت در دبیرخانه شورای عالی فناوری اطلاعات به دبیرخانه مذکور ارسال کنند.
ماده 5 ـ تسهیلات مالی موضوع این آیین نامه از طریق بانک عاملی که توسط هیئت مدیره شرکت از میان بانکهای دولتی یا خصوصی دارای مجوز بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران انتخاب می شود، پرداخت خواهد شد.
تبصره – پرداخت تسهیلات مالی قرض الحسنه از محل منابع شرکت حمایت کننده به شرکتهای مشمول حمایت حداکثر تا پنجاه درصد (50%) مبلغ قرارداد فی ما بین مجاز خواهد بود.
ماده 6 – شرکت دولتی حمایت کننده مجاز است با توجه به موقعیت و اعتبار شرکت مشمول حمایت برای بازپرداخت تسهیلات اعطایی، دریافت یکی از ضمانت نامه های مذکور در ماده (3) آیین نامه تضمین برای معاملات دولتی، موضوع تصویب نامه شماره 42956 /ت28493هـ مورخ 11/ 8/ 1382 را اخذ کند.
ماده 7 ـ شرکتهای حمایت کننده مکلفند همه ساله منابع لازم را برای اجرای حمایت موضوع این آیین نامه در بودجه سالانه شرکت پیش بینی کنند و به تأیید مراجع ذی ربط برسانند تا در چارچوب این آیین نامه به مصرف برسد.
تبصره ـ شرکتهای حمایت کننده مکلفند در پایان هر سال مالی گزارش عملکرد خود را در خصوص این آیین نامه به سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور ارسال کنند.
ماده 8 ـ شرکت حمایت کننده می تواند در سقف ضمانت قراردادی نسبت به صدور تضمین قراردادهای مربوط به خود، رأساً یا از طریق بانک طرف حساب خود (با رعایت ضوابط و مقررات) اقدام کند.
ماده 9 – شرکت حمایت کننده مجاز است در صورت الزام به پرداخت مبلغ ضمانت نامه صادر شده از بانکها، وجوه پرداختی بابت تضمین قرارداد را از هرگونه مطالبات و داراییهای شرکت مشمول حمایت نزد خود کسر و برداشت کند و در صورت عدم وجود چنین مطالبات یا داراییها، برای وصول مبالغ پرداختی بابت تضمین، شرکت مشمول حمایت را تحت تعقیب قانونی قرار دهد.
معاون اول رئیس جمهور – پرویز داودی
منبع سایت صلح
ثبت دیدگاه