1⃣ حکم همیشه از جانب دادگاه صادر می شود،ولی قرار ممکن است از جانب دادگاه یا مدیر دفتر دادگاه صادر شود.
2⃣ احکام علی الاصول قابل تجدیدنظر هستند،مگر قانون منع کرده باشد،در حالیکه قرارها علی الاصول قابل تجدیدنظر نمی باشند،مگر قانون اجازه داده باشد.
3⃣ احکام ممکن است حضوری یا غیابی باشند،لیکن قرار فقط حضوری است و قرار غیابی نداریم.
4⃣ درخواست اعاده دادرسی نسبت به قرارها جایز نیست،ولی در احکام اعاده دادرسی وجود دارد.
5⃣ در احکام ترافعی نیاز به تقدیم دادخواست است ولی در قرارها لزوما طرح دعوا به صورت دادخواست شرط نیست بلکه می تواند به صورت درخواست هم باشد.
6⃣ حکم،قاطع دعوی و در ماهیت آن است،اما قرار در ماهیت دعوی نیست هرچند ممکن است جزئا قاطع دعوی بوده باشد.
7⃣ هیچ قراری به تنهایی قابل رسیدگی فرجامی نیست مگر آنچه قانون اجازه داده باشد،قرارها مشروط به اینکه اصل حکم راجع به آنها قابل رسیدگی فرجامی باشد،قابل فرجام خواهی است،ولی حکم ها قابل رسیدگی فرجامی هستند.
8⃣ اعتبار امر مختومه،ناظر به احکام است
رسیدگی مجدد به قرارها توسط دادرس منعی ندارد.( تنها قرار سقوط دعوا از اعتبار امر مختومه برخوردار است)
9⃣ اگر رای دادگاه بصورت قرار باشد و قرار نقض شود،پرونده را برای رسیدگی ماهوی به همان دادگاه صادر کننده قرار ارجاع می دهند،اما اگر رای دادگاه به صورت حکم باشد،مرجع تجدیدنظر کننده،پس از نقض حکم،رأسا مبادرت به رسیدگی و انشاء رای می نماید.
0⃣1⃣ در قرارهای اعدادی(قرارهایی که برای آماده کردن مقدمات صدور حکم،صادر می شوند مثل قرار رجوع به کارشناسی و قرار رسیدگی به اصالت سند) امکان عدول از قرار وجود دارد،ولی در خصوص احکام و قرارهای نهایی (قراری که کار را در حدود موضوع خود خاتمه می دهد مثل قرار رد دعوی) به هیچ وجه امکان عدول پیش بینی نشده است.
ثبت دیدگاه