موضوع : اعتراض به دستورالعمل 4875/19/100ـ1/7/59 دفتر حقوقی
و بازرسی سازمان جنگلها و مراتع کشور
تاریخ: 29/3/69 ـ شماره دادنامه: 92 ـ کلاسه پرو‌نده: 66/9
شاکی : آقای ابوالفضل نصیر
مقدمه و گردش کار : شاکی بشرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته است: سرجنگلداری استان مرکزی, در سال 1352 باستناد قسمت اول ماده 56 قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگلها و مراتع کشور قسمتهایی از اراضی لواسان کوچک را ملی اعلام نمود, و یک ماه برای اعتراض فرصت داده شد. در مدت مهلت قانونی به نظریه سرجنگلداری اعتراض نموده و اعلام نمودم اراضی متعلق به اینجانب مشمول بند ب ماده 4 لایحه قانونی ملی کردن جنگلها می‌باشد و تقاضای اجرای ماده 64 قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگلها و مراتع را نمودم, و بعد از گذشت 11 سال سرجنگلداری استان تهران, بیان می‌دارد: به‌موجب دستورالعمل شماره 4875/19/100ـ8/7/1359 دفتر حقوقی و بازرسی جنگلها و مراتع کشور, اجرای قانون متوقف گردیده است: باتوجه باینکه دستورالعمل نمی‌تواند جایگزین قانون گردد, صدو‌ر حکم در مورد ملزم شدن سرجنگلداری تهران, درمورد اجرای ماده 64 قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگلها و مراتع کشور را می‌نمایم.
هیأ‌ت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق, بریاست آیت‌ا… سید ابوالفضل موسوی تبریزی و با حضور رؤسای شعب دیوان, تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاو‌ره, بشرح آتی, باتفاق آراﺀ, مبادرت به صدو‌ر رأی می‌نماید.
رأی :
باتوجه به رأی شماره 532/6ـ18/9/66 شعبه ششم دیوان عالی کشور, که در آن شاکی اظهار داشته: دستورالعمل مزبور, به تصویب مجلس شورای اسلامی نرسیده و فاقد اعتبار است و لذا هیچگونه شکایتی نسبت به آن ندارم و اگر اعتراضی به آن بشود خود دلیل اعتبار آن شمرده می‌شود . بنابراین به کیفیت مطرو‌حه, موضوع از مصادیق ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری, قابل طرح در هیأ‌ت عمومی تشخیص نگردید.
منبع سایت صلح
ثبت دیدگاه