بین شرط نتیجه و شرط فعل در حقوق چه تفاوتی وجود دارد؟

به گزارش حقوق 24: شرط نتیجه و شرط فعل دو مفهوم مهم در حقوق می‌باشند که در اینجا تفاوت آنها را بررسی خواهیم کرد.

تعریف شرط نتیجه

شرط نتیجه به معنای شرطی است که نتیجه یک عمل حقوقی در ضمن عقد شرط شود، نه خود عمل حقوقی. به عبارت دیگر، این نوع شرط تأثیر مستقیم بر نتیجه یک عمل حقوقی دارد و نیازی به ایجاب و قبول بعدی ندارد.

تعریف شرط فعل

شرط فعل به معنای شرطی است که خود عمل حقوقی در ضمن عقد شرط شود. در این حالت، شرط به تأخیر عمل حقوقی اشاره دارد و نیاز به ایجاب و قبول بعدی دارد.

مثال‌های توضیح دهنده شرط نتیجه و شرط فعل

مثال اول:
فرض کنید شخص A می‌خواهد ماشین خود را به شخص B بفروشد و در عقد شرط می‌گذارد که به شرطی که طلب شخص B از برادر خود ابراء شود. در اینجا نتیجه عمل حقوقی (ابراء طلب) شرط شده است، بنابراین این یک شرط نتیجه است.

مثال دوم:
اگر شخص A ماشین خود را به شخص B بفروشد و در عقد شرط کند که شخص B مزرعه را به همکار خود بفروشد، در اینجا عمل حقوقی (فروش ماشین) شرط شده است، بنابراین این یک شرط فعل است.

تأثیر شرط نتیجه

در شرط نتیجه، تأثیر مستقیم از شرط بر نتیجه عمل حقوقی اعمال می‌شود. به عبارت دیگر، محقق شدن عقد به تحقق نتیجه شرط وابسته است.

6. قانون مرتبط
ماده ۲۳۶ قانون مدنی شرایط شرط نتیجه را تبیین می‌کند و آن را به شرط حاصل از خاصی نبودن نتیجه وصف می‌کند.

7. اسقاط شرط صفت و نتیجه
شرط صفت و نتیجه قابل اسقاط نیستند، اما می‌توانند در صورت تخلف از آنها فسخ شوند.

نتیجه‌گیری

شرط نتیجه و شرط فعل دو مفهوم حقوقی مهم هستند که تأثیر مختلفی بر عقد و نتیجه عمل حقوقی دارند. تفاوت اصلی میان آنها در این است که در شرط نتیجه، نتیجه عمل حقوقی شرط می‌شود، در حالی که در شرط فعل، خود عمل حقوقی شرط می‌شود.