وحید آگاه: سهمیه فرزندان اعضاء هیات علمی تبعیضی ناروا است و محلی برای دفاع ندارد.

به گزارش حقوق 24: دکتر وحید آگاه، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی” طی مقاله ای به سهمیه فرزندان اعضاء هیات علمی پرداخت و آن را غیر قابل دفاع خواند. او در این یادداشت چنین نوشت:

وفق بالاترین منبع نظام حقوقی ایران یعنی قانون اساسی استقرار تبعیض مقید به دو قید است یکی روا بودن که محتوایی است؛ دو دیگر، تجویز از جانب مجلس شورای اسلامی که شکلی است. لذا مراجع دیگر از جمله وزارتخانه ها یا شورای عالی انقلاب فرهنگی، صلاحیت و اختیاری در این خصوص ندارند و منابع حقوقی پایین دستی یعنی «قانون اهداف و وظایف وزارت عتف» و مصوبه شورا چنین صلاحیتی را اعطا نکرده اند و در این خصوص نمی توان به مصوبه شورا با عنوان «جایگاه اهداف و وظایف شورای عالی انقلاب فرهنگی» نیز استناد نمود، زیرا این مصوبه خلاف قانون اساسی بوده و با عنایت به قانون اساسی نمی توان پذیرفت که شورای عالی انقلاب فرهنگی در کنار مجلس بایستد. همچنین مقررات مورد بحث اعم از مصوبه هیئت وزیران، بخشنامه و دستورالعمل اجرایی در مقام استقرار تبعیض میان فرزندان اعضاء هیئت علمی و دیگر شهروندان جمهوری اسلامی برآمده و امکان گسترده تغییر رشته و دانشگاه را فراهم نموده اند؛ امری که آشکارا تبعیض ناروا بوده و محلی برای دفاع ندارد، ضمن آنکه حائز و گویای این پیام است که فرزندان اعضاء هیئت علمی بی نیاز از هرگونه تلاش و کوشش و بعضاً با اندک مساعی و صرف قبولی در بدترین رشته و شهر، با پرکردن فرمی ساده توسط والدینشان به بهترین دانشگاهها منتقل می شوند و سوای تبعیض آمیز بودن این عمل آیا چنین فرزندانی نخبه گشته و برای آینده خود تلاش می نمایند؟ تأسف برانگیزتر اینکه اعضاء هیئت علمی که می بایست در صف اول عدالت و برابری ایستاده و از خود شروع کنند سکوت اختیار کرده اند و از این امتیاز بهره می‌برند و دو وزارتخانه نیز با تمام قوا به حمایت از این امتیاز خاص می‌پردازند و در این راه مقابل آراء قضایی نیز ایستاده اند. یک مقاومت تقریباً سی ساله که در موارد دیگر مثل ساماندهی وضعیت آموزش عالی مشاهده نشده و البته ویران نمودن آن، به این سادگی‌ها نخواهد بود. امری که اگر به سایر اقشار نیز تسری یابد و فی المثل هر أخذ امتیازی ویژه برای خود و بستگان خویش برآید دیگر نشانی از برابری و عدالت نمی‌ماند؛ مسیری که پایان آن را سازمان بازرسی کل کشور (شاکی دادنامه های سوم و چهارم) دیوان به خوبی بیان نموده است:
“اختصاص چنین امتیازات انحصارگرایانه ای نسبت به طبقه ای خاص از مصادیق بارز و مبرهن تبعیض و بی عدالتی است و بی تردید تأثیرات نامطلوب آن در دراز مدت بر نگرش نسل جوان ایرانی که درگیر رقابت فشرده و جانگاه کنکور و ورود به دانشگاه هستند ظهور و بروز خواهد نمود” (دادنامه ۸۸/۱۱/۵)