وزیران عضو کمیسیون اقتصاد در جلسه مورخ 2/2/1387 بنا به پیشنهاد شماره 51010/5712/61 مورخ 21/11/1385 وزارت امور اقتصادی و دارایی و به استناد بند «و» ماده (14) تنفیذی قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران موضوع ماده (9) قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران – مصوب 1383 – و با رعایت تصویبنامه شماره 164082/ت373هـ مورخ 10/10/1386 آیین نامه اجرایی «قیمت گذاری سهام متعلق به دولت و شرکت های دولتی، تخفیف ها و چگونگی پرداخت قیمت توسط خریداران» را به شرح زیر تصویب نمودند:
آیین نامه اجرایی قیمت گذاری سهام متعلق به دولت و شرکت های دولتی، تخفیف ها و چگونگی پرداخت قیمت توسط خریداران
مصوب 1387,02,02
ماده 1– در این آیین نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
1– سهام قابل واگذاری: سهام متعلق به دولت و شرکت های دولتی که با تصویب هیأت وزیران مشمول واگذاری می شوند.
2– سهام با عرضه تدریجی: سهامی که به دفعات و به تدریج و نه به طور یکجا و بلوکی از طریق بورس اوراق بهادار عرضه می شوند.
3– سهام با عرضه یکجا و بلوکی: سهامی که تماماً به طور یکجا یا بعضاً به دفعات و در اندازه هایی که بیش از پنج درصد کل سهام شرکت باشد، از طریق بورس اوراق بهادار عرضه می شوند.
4– سهام با عرضه از طریق مزایده یا مذاکره: سهامی که تماماً به طور یکجا و یا بعضاً به دفعات و به صورت بلوکی از طریق مزایده یا مذاکره و خارج از بورس اوراق بهادار برای فروش عرضه می شوند.
5– سهام دارای بازار فعال: سهامی که در بورس اوراق بهادار در شرایط عادی، به شکل مستمر و بر اساس قیمت های قابل اتکا، داد و ستد می شوند.
6– قیمت پایه: قیمتی که توسط کارشناس قیمت گذاری سهام با به کارگیری روش های مندرج در این آیین نامه، مشخص و پس از تصویب توسط هیأت عالی واگذاری، مبنای تعیین قیمت نهایی واگذاری قرار می گیرد. در مورد سهام دارای بازار فعال قیمت پایه معادل قیمت مندرج در تابلو بورس اوراق بهادار است.
7– کارشناس قیمت گذاری سهام: شخص حقیقی یا حقوقی که تعیین قیمت پایه سهام قابل واگذاری را به عهده می گیرد.
8– نرخ بازده سرمایه گذاری: معادل نرخ سود علی الحساب اوراق مشارکت دولتی در سال قیمت گذاری به اضافه درصدی بابت مخاطره سرمایه گذاری و نوع صنعت که توسط هیأت عالی واگذاری در هر سال تعیین می شود.
ماده 2– آن گروه از سهام قابل واگذاری که دارای بازار فعال است طبق روش مندرج در بند «الف» این ماده و بقیه سهام قابل واگذاری، طبق سایر روش های مندرج در این آیین نامه، حسب مورد، قیمت گذاری می شود.
الف – روش بازار (استفاده از قیمت های بورس اوراق بهادار)
قیمت پایه و قیمت واگذاری در مورد سهام دارای بازار فعال که به تدریج از طریق بورس اوراق بهادار عرضه می شود، معادل قیمت تابلو در زمان معامله سهام می باشد.
حداقل قیمت پایه در مورد سهام دارای بازار فعال که به شکل بلوکی از طریق بورس اوراق بهادار عرضه می شود، قیمت تابلو بورس در زمان معامله است. هیأت عالی واگذاری می تواند به استناد گزارش سازمان خصوصی سازی و با توجه به میزان سهام قابل عرضه که ممکن است خریدار یا خریداران را قادر به اعمال نفوذ قابل ملاحظه در شرکت مورد نظر نماید یا موجبات تسلط آنان را بر آن شرکت فراهم آورد، مبلغی را به قیمت پایه بیافزاید و بدین ترتیب، قیمت جدید پایه را مشخص نماید.
ب – روش سودآوری
در این روش، قیمت سهام از طریق تقسیم کردن میانگین موزون سود تعدیل شده قبل از کسر مالیات سه سال آخر قبل از سال قیمت گذاری بر اساس صورت های مالی حسابرسی شده شرکت با لحاظ کردن عوامل تعدیل کننده سود که در زیر توصیف شده است بر نرخ بازده سرمایه گذاری تعیین می شود، سپس این قیمت پس از لحاظ کردن عوامل مندرج در بند 2 زیر تعدیل می شود.
تبصره 1– برای محاسبه میانگین موزون سود سه سال آخر لازم است برای سودهای تعدیل شده قبل از کسر مالیات برای سال اول قبل از قیمت گذاری ضریب سه، سال دوم قبل از قیمت گذاری ضریب دو و سال سوم قبل از قیمت گذاری ضریب یک در نظر گرفته شود و سپس مجموع این حاصل ضرب ها بر عدد 6 تقسیم شود.
تبصره 2 – این روش تنها در مورد شرکت هایی کاربرد دارد که میانگین موزون سود سه سال گذشته قبل از کسر مالیات آنها پس از لحاظ کردن عوامل تعدیل کننده سود، دست کم معادل پنج درصد ارزش جاری خالص دارایی های آنها (طبق بند ج این ماده) باشد.
تبصره 3– در شرکت هایی که طبق استانداردهای حسابداری لازم است صورت های مالی تلفیقی تهیه شود، سود تلفیقی قبل از کسر مالیات سه سال آخر قبل از سال قیمت گذاری، مبنای محاسبه خواهد بود.
1– عوامل تعدیل کننده سود به شرح زیر است:
1-1- درآمدها و هزینه های استثنایی و غیرمترقبه طبق استانداردهای حسابداری
1-2-کسری ذخایر مربوط به سه سال آخر مبنای تعیین سود طبق بندهای گزارش حسابرس و بازرس قانونی و رسیدگی کارشناس قیمت گذاری سهام.
تبصره – چنانچه در گزارش حسابرس و بازرس قانونی به دلیل وجود محدودیت و یا ابهام برای کسر ذخایر، مبلغ تعیین نشده باشد، لازم است کارشناس قیمت گذاری سهام برآوردی منطقی از کسر ذخایر ارایه و در محاسبات خود لحاظ کند. رویدادهای تعدیلی بعد از تاریخ ترازنامه و بعد از تاریخ گزارش حسابرس و بازرس قانونی و قبل از تاریخ صدور گزارش قیمت گذاری سهام باید در تعدیل سود سال مربوط لحاظ شود.
1-3-درآمدها و هزینه های غیرعملیاتی که در روال عادی فعالیت های مستمر شرکت واقع نشده است نظیر سود و یا زیان ناشی از فروش دارایی های ثابت.
1-4- سایر عوامل تعدیل کننده بر اساس گزارش حسابرس و بازرس قانونی.
1-5- سود سال های دوم و سوم ماقبل سال قیمت گذاری (پس از لحاظ کردن تعدیلات بالا) قبل از اینکه در محاسبه میانگین موزون سود سه سال مورد نظر منظور شوند، لازم است بر اساس تغییرات شاخص قیمت های عمده فروشی تعدیل گردند.
1-6- مزیت ها و محدودیت های دولتی یا سازمان های پوشش دهنده از قبیل وابستگی ها و مناسبات خاص تجاری، تعرفه های گمرکی، سیاست های خاص قیمت گذاری کالا و خدمات (ورودی و خروجی) یارانه های دریافتی، عدم استفاده و بهره وری از عوامل تولید، استفاده از تسهیلات بانکی خاص (تکلیفی) وجود بازار مطمئن و یا انحصاری و همچنین شمول قوانین و مقررات خاص دولتی که سود شرکت را تحت تأثیر قرار می دهند و در صورت واگذاری، تداوم ندارند و یا تغییر خواهند کرد، توسط کارشناس قیمت گذاری برآورد و به عنوان عوامل تعدیل کننده در محاسبه سود لحاظ خواهند شد.
در صورتی که به هر دلیلی آثار عوامل مزبور قابل تقویم نباشد، ضروری است کارشناس موارد مذکور را با توضیحات لازم در گزارش کارشناسی افشا نماید.
2– قیمت سهام پس از محاسبه به ترتیب بالا، با توجه به عوامل زیر تعدیل می شود:
2-1- دارایی های حاصل از افزایش سرمایه (اعم از نقد و غیرنقد)، غیر از افزایش سرمایه از محل مطالبات اشخاص و سهامداران در سال قیمت گذاری به قیمت سهام افزوده می شود.
2-2- توزیع منابع در سال قیمت گذاری و یا سال قبل آن بین صاحبان سهام، از جمله سود سهام پرداخت شده، از قیمت سهام کسر می شود.
2-3- برای سال هایی که برگ های قطعی مالیات بر درآمد شرکت صادر نگردیده است، کسری ذخایر مالیاتی سال های مزبور طبق قانون مالیات های مستقیم توسط کارشناس قیمت گذاری سهام محاسبه و از قیمت سهام کسر می گردد.
2-4- خالص ارزش بازیافتنی آن گروه از دارایی های ثابت مشهود و نامشهود شرکت که طی مدت سه سال قبل از سال واگذاری بلااستفاده بوده و در اجرای عملیات و فرآیند سودآوری شرکت تأثیر نداشته است و همچنین ارزش بازیافتنی موجودی کالای نایاب به قیمت سهام شرکت افزوده می شود.
2-5- ارزش طرح های توسعه و تکمیل شامل طرح های نیمه تمام یا آماده بهره برداری که تا پایان سال قبل از واگذاری به مرحله بهره برداری نرسیده اند حسب مورد و همراه با مفروضات و توجیهات لازم طبق یکی از روش های زیر محاسبه و به قیمت سهام شرکت اضافه می گردد:
1- ارزش جایگزینی
2- ارزش خالص بازیافتنی
3- ارزش فعلی خالص جریان های نقدی آتی ناشی از اجرای طرح
4- بهای تمام شده طرح (که طبق استانداردهای حسابداری تعیین شده است)
تبصره 1– ارزش طرح های توسعه که کمتر از سی ماه از تاریخ بهره برداری آنها گذشته است (نسبت به پایان آخرین سال قبل از سال قیمت گذاری) به قیمت سهام شرکت اضافه می شود، مشروط بر آنکه بازده هر یک از آنها بر اساس نرخ بازدهی و مدت بهره برداری در هر یک از سال های قبل از سال واگذاری محاسبه و به عنوان عامل تعدیل کننده، از سود سال های مزبور کسر شود.
تبصره 2– آن بخش از طرح های تملک دارایی های سرمایه ای که از محل منابع بودجه عمومی دولت تأمین شده یا می شود شامل طرح های نیمه تمام یا آماده بهره برداری و کلیه اموال و دارایی های منقول و غیرمنقول آنها تا زمان بهره برداری و واگذاری، جزء طرح های توسعه شرکت مورد نظر محسوب نمی شوند.
2-6- ارزش جاری سرمایه گذاری در سایر شرکت ها در صورتی که به کنترل و یا نفوذ قابل ملاحظه بر شرکت سرمایه پذیر منجر نشده باشد و همچنین سرمایه گذاری در سایر اوراق بهادار به قیمت سهام افزوده می شود و سود مربوط به اینگونه سرمایه گذاری ها نیز به عنوان عامل تعدیل کننده، از سود شرکت کسر می گردد.
2-7- مبلغ مانده موجودی نقد، سپرده های سرمایه گذاری، اوراق مشارکت و سایر دارایی های مالی مشابه که در سال قبل از سال قیمت گذاری از افزایش سرمایه و از محل آورده نقدی صاحبان سهام ایجاد شده اند و بر فرآیند سودآوری شرکت در سال مزبور اثر گذاشته اند و مبلغ این اثر آشکارا قابل اندازه گیری است، به قیمت سهام افزوده و اثر سودآوری آن به عنوان عامل تعدیل کننده از سود سال مزبور کسر می شود، اما اگر دارایی های مزبور بر سودآوری شرکت در سال قبل اثر نگذاشته است، تنها کافی است مبلغ آن به قیمت سهام اضافه شود. چنانچه دارایی های مزبور بر سودآوری شرکت اثر کلی گذاشته باشد، اما این اثر به طور مشخص قابل اندازه گیری نباشد، نیاز به انجام هیچگونه تعدیلی نیست.
2-8- برای دوره بین تاریخ پایان آخرین سال مالی و تاریخ قیمت گذاری سهام، سودی بر اساس حاصل ضرب نرخ سود علی الحساب اوراق مشارکت دولتی در قیمت محاسبه شده برای سهام شرکت پس از لحاظ کردن کلیه عوامل تعدیل کننده، محاسبه و به قیمت سهام شرکت اضافه می شود.
ج– ارزش جاری خالص دارایی های شرکت برابر است با ارزش کلیه دارایی ها پس از کسر کلیه بدهی های شرکت که به شرح زیر تعیین می گردد. در شرکت هایی که طبق استانداردهای حسابداری لازم است صورت های مالی تلفیقی تهیه شود، ارزش جاری خالص دارایی ها، طبق ترازنامه تلفیقی پایان آخرین سال قبل از سال قیمت گذاری تعیین می شود.
1– ارزش جاری دارایی های ثابت شرکت هایی که نسبت به تداوم فعالیت آنها ابهام وجود دارد، بر اساس خالص ارزش بازیافتنی مبتنی بر فروش آنها، توسط کارشناس قیمت گذاری سهام با استفاده از تخصص دیگران (کارشناسان رسمی) تعیین می گردد.
2– ارزش جاری دارایی های ثابت برای شرکت هایی که دارای تداوم فعالیت هستند (اعم از سود ده و زیانده)، بر اساس ارزش های جایگزینی مستهلک شده توسط کارشناس قیمت گذاری سهام با استفاده از تخصص دیگران (کارشناسان رسمی) تعیین می شود.
3– ارزش جاری موجودی مواد اولیه بر اساس ارزش های جایگزینی، موجودی کالای در جریان ساخت بر اساس بهای تمام شده و کالای ساخته شده بر اساس خالص ارزش بازیافتنی تعیین می گردد.
4– ارزش جاری سرمایه گذاری هایی که مشمول تلفیق نشده اند در صورتی که سهام شرکت سرمایه پذیر در بورس اوراق بهادار پذیرفته شده و دارای بازار فعال باشد، بر اساس قیمت معامله شده در بورس محاسبه می شود و در مورد شرکت های غیربورسی و غیرفعال به شرح زیر محاسبه می گردد:
4-1-اگر سرمایه گذاری مزبور به نفوذ قابل ملاحظه بر شرکت سرمایه پذیر منجر شده باشد (میزان سرمایه گذاری عموماً بین بیست درصد تا پنجاه درصد است)، ارزش سرمایه گذاری به روش های مندرج در این آیین نامه و یا بر اساس ارزش ویژه تعیین می گردد.
4-2- اگر سرمایه گذاری مزبور به نفوذ قابل ملاحظه شرکت سرمایه گذار بر شرکت سرمایه پذیر منجر نشده باشد (میزان سرمایه گذاری عموماً بین پنج درصد تا بیست درصد است)، ارزش سرمایه گذاری در صورت امکان بر اساس بند (4-1) و در غیر این صورت، بر اساس اطلاعات موجود در بازار غیررسمی تعیین می گردد.
4-3- اگر درصد سهام شرکت سرمایه گذار در شرکت سرمایه پذیر کمتر از پنج درصد باشد، ارزش سرمایه گذاری بر اساس ارزش دفتری خالص دارایی های شرکت سرمایه پذیر تعیین می گردد.
5– ارزش جاری دارایی ها و بدهی های پولی معادل ارزش دفتری آنها طبق آخرین صورت های مالی حسابرسی شده شرکت است. چنانچه کارشناس قیمت گذاری سهام بر اساس اسناد و مدارک و شواهد به دست آمده از صحت ارزش این اقلام اطمینان نسبی پیدا کند، نیازی به محاسبه مجدد ارزش جاری آنها نیست، در غیر این صورت، کارشناس بر اساس رسیدگی هایی که انجام خواهد داد، نسبت به تعیین مانده هر یک از اقلام اقدام و مابه التفاوت ارزش های دفتری و جاری را با توجه به موارد مندرج در بندهای زیر، حسب مورد، به ارزش های دفتری اضافه یا از آن کسر می نماید.
5-1- کسر ذخیره مطالبات مشکوک الوصول، ذخیره برای بدهی های ناشی از هزینه های تحقق یافته و جرایم مربوط بر اساس گزارش حسابرسی صورت های مالی محاسبه و به عنوان تعدیلات از اقلام فوق کسر یا به آنها اضافه می گردد. در صورتی که به دلیل وجود ابهام یا محدودیت در رسیدگی، تعیین مبالغ اقلام مزبور توسط حسابرس امکان پذیر نبوده است، کارشناس قیمت گذاری لازم است نسبت به برآورد آنها اقدام و مفروضات خود را افشا نماید.
5-2- مبلغ ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان برای شرکت هایی که نسبت به تداوم فعالیت آنها ابهام وجود دارد بر اساس سه ماه جمع آخرین حقوق و مزایا به ازای هر سال خدمت آنان و برای شرکت های دارای تداوم فعالیت، مطابق رویه به کار رفته در شرکت تعیین می گردد. برای نیروهای مازاد در شرکتهایی که تداوم فعالیت دارند نیز ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان بر اساس سه ماه جمع آخرین حقوق و مزایا به ازای هر سال خدمت، احتساب خواهد شد.
6– تاریخ تعیین قیمت سهام نباید بیش از شش ماه از تاریخ پایان آخرین سال مالی شرکت تفاوت داشته باشد، در غیر این صورت، کارشناس قیمت گذاری سهام باید ارزش های جاری اقلام ترازنامه را بر اساس صورت های مالی میان دوره ای که مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است به ترتیب بندهای بالا تعیین و در گزارش ارزیابی منعکس کند.
تبصره 1– وقوع هر گونه رویداد عمده در دوره بین تاریخ پایان آخرین سال مالی و تاریخ قیمت گذاری سهام که اثر با اهمیتی بر دارایی ها و بدهی های شرکت گذاشته است باید مورد توجه کارشناس قرار گیرد و کلیه انتقالات یکطرفه (رویدادهای یک جانبه) نظیر توزیع سود نقدی سهام از محل اجزای متشکله حقوق صاحبان سهام و کمک های بلاعوض دریافتی یا اعطایی که طی دوره واقع شده است، حسب مورد، به قیمت سهام افزوده یا از آن کاسته می شود.
تبصره 2– در صورت عدم تهیه صورت های مالی میان دوره ای شرکت، سود یا زیان دوره بین تاریخ پایان آخرین سال مالی و تاریخ قیمت گذاری سهام، با به کارگیری نرخ سود علی الحساب اوراق مشارکت نسبت به ارزش خالص دارایی ها توسط کارشناس محاسبه و به قیمت سهام افزوده شود.
د – تعیین قیمت سهام جزیی
در شرایط خاص و در صورتی که برای تعیین قیمت سهام طبق روش های توصیف شده در بندهای الف تا ج بالا به دلیل جزیی بودن میزان یا ارزش سهام، اعمال روش های فوق فاقد توجیه اقتصادی باشد، قیمت پایه سهام به پیشنهاد سازمان خصوصی سازی و تصویب هیأت عالی واگذاری بر اساس ارزش اسمی یا ارزش خالص دفتری دارایی ها (ارزش ویژه) و یا هر روش مناسب دیگر تعیین می شود.
1– کارشناس قیمت گذاری سهام باید با اتکا به دانش و مهارت خویش عواملی چون نوع تولید، فن آوری مورد استفاده، مدیریت، نیروی انسانی کارآمد، بازار داخلی و بین المللی محصولات، موقعیت شرکت در مقایسه با رقبای تجاری اعم از داخلی و خارجی، سهم تولیدات شرکت در بازار را در قیمت گذاری سهام لحاظ کند.
2– چنانچه کارشناس قیمت گذاری سهام در نتیجه اعمال روش های مندرج در بندهای (ب) و (ج) بالا به نتایج کاملاً متفاوتی دست یابد یا تعیین قیمت سهام بر اساس روش سودآوری میسر نباشد، لازم است با استفاده از قضاوت حرفه ای خویش و به کارگیری ابزارهای تحلیل مالی، نظیر نسبت های مالی و روندها، قیمت های به دست آمده را تحلیل و در نهایت قیمت واحدی برای پایه سهام شرکت که معرف ارزش عادلانه شرکت باشد همراه با دلایل و تحلیل های مستند، مشخص و ارایه کند.
الف – قیمت پایه برای سهامی که از طریق مزایده عرضه می شود، قیمت کارشناسی مصوب هیأت عالی واگذاری است و در صورتی که برای سهام عرضه شده خریداری به قیمت پایه سهام وجود نداشته باشد، هیأت عالی واگذاری به استناد گزارش توجیهی سازمان خصوصی سازی و ملاحظات مندرج در گزارش کارشناس قیمت گذاری سهام برای مزایده های بعدی قیمت های پایین تری انتخاب و اعلام می کند.
ب – قیمت پایه در مورد سهامی که برای اولین بار از طریق بورس اوراق بهادار عرضه می شوند، قیمت کارشناسی بر اساس روش بند «ب» ماده (2) آیین نامه و در مورد سهام پذیرفته شده در بورس که دارای بازار فعال نمی باشند، قیمت کارشناسی بر اساس قیمت مصوب هیأت عالی واگذاری است، ولی برای کشف قیمت لازم است سهام مربوط برای مدت مناسب و تعداد کافی توسط کارگزاران متعدد معامله گردد. در صورتی که قیمت کشف شده کمتر از قیمت پایه سهام باشد، قیمت کشف شده برای واگذاری معتبر خواهد بود. در مورد اینگونه سهام عرضه بلوکی در بورس اوراق بهادار تا کشف قیمت ممنوع است و پس از کشف قیمت مقررات جزء (2) بند «الف» ماده (2) مجرا خواهد بود.
ج – قیمت پایه برای سهامی که از طریق مذاکره به فروش می رسد، قیمت کارشناسی مصوب هیأت عالی واگذاری است، ولی هیأت عالی واگذاری به استناد گزارش توجیهی سازمان خصوصی سازی و بر اساس ملاحظات مندرج در گزارش کارشناس قیمت گذاری سهام، دامنه مجاز کاهش یا افزایش قیمت سهام را تعیین می نماید.
د – هیأت عالی واگذاری می تواند در خصوص تغییرات قیمت پایه، قسمتی از اختیارات خود را به سازمان خصوصی سازی تفویض نماید.
4-1- قیمت پایه سهامی که به صورت بلوکی عرضه می شود تا تاریخ تشکیل مجمع عمومی صاحبان سهام شرکت به منظور تصویب صورت های مالی جدید و یا تغییر در سرمایه شرکت اعتبار دارد، مگر آنکه هیأت عالی واگذاری مهلت کمتری را برای اعتبار آن تعیین کند.
4-2- ویژگی ها، شرایط و ضوابط انتخاب کارشناسان قیمت گذاری سهام با رعایت مقررات قانونی مربوط به موجب دستورالعملی خواهد بود که توسط وزارت امور اقتصادی و دارای پیشنهاد و توسط هیأت عالی واگذاری تصویب خواهد شد.
4-3- دستورالعمل و چارچوب انجام کار و نحوه ارایه گزارش قیمت گذاری سهام قابل واگذاری توسط وزارت امور اقتصادی و دارایی با رعایت مقررات این آیین نامه تهیه خواهد شد.
4-4- انتخاب کارشناس قیمت گذاری سهام برای هر یک از شرکت ها با رعایت دستورالعمل موضوع بند (4-2) این ماده، از اختیارات سازمان خصوصی سازی است.
4-5- اعضای هیأت مدیره و مدیرعامل شرکت هایی که سهام آنها قابل واگذاری است و دولت یا شرکت های دولتی حسب مورد بر آنها کنترل و یا نفوذ قابل ملاحظه دارند، موظفند کلیه اطلاعات مورد نیاز کارشناس قیمت گذاری سهام را در اختیار وی قرار دهند و بدین ترتیب، ابهامات قیمت گذاری سهام را به حداقل برسانند. اعضای هیأت مدیره و مدیرعامل اینگونه شرکت ها منفرداً و یا متضامناً، حسب مورد، مسؤولیت ناشی از نارسایی در قیمت سهام به دلیل عدم اجرای این بند را به عهده خواهند داشت.
ماده 5 – پرداخت قیمت توسط خریداران با رعایت ترتیبات زیر انجام می گیرد:
الف – چنانچه سهام فروخته شده دارای بازار فعال باشد، پرداخت قیمت با توجه ضوابط مورد عمل در بورس اوراق بهادار خواهد بود.
ب – چنانچه سهام از طریق مزایده و مذاکره عرضه و به صورت نقدی فروخته شود، پرداخت قیمت بر اساس آیین نامه معاملاتی سازمان خصوصی سازی و با رعایت مفاد این آیین نامه خواهد بود.
ج – چنانچه واگذاری سهام به صورت اقساط انجام شود، پرداخت قیمت بر اساس آیین نامه اجرایی بند (هـ) ماده (14) تنفیذی قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران موضوع برقراری نظام اقساطی فروش سهام موضوع ماده (9) قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، موضوع تصویبنامه شماره 29082/ت33099هـ مورخ 11/5/1384 و اصلاحیه های بعدی آن خواهد بود.
ماده 6– چنانچه خریدار طی مدت پرداخت اقساط به موجب قرارداد فروش، حداقل یکی از موارد زیر را انجام دهد، سازمان خصوصی سازی می تواند به موجب دستورالعملی که به تصویب هیأت عالی واگذاری می رسد، سود فروش اقساطی را تا صفر تقلیل یا دوره بازپرداخت اقساط را به مدت دو سال دیگر افزایش دهد. این مدت برای شرکت های تعاونی خریدار سهام تا پنج سال قابل افزایش است:
الف – اشتغال را در سطح روز خریداری حفظ نماید یا آن را افزایش دهد.
ب – کارایی و اثر بخشی (بهره وری) واحد خریداری شده را ارتقا بخشد.
ج – سرمایه گذاری جدید در همان واحد انجام دهد.
تبصره – در فروش اقساطی سهام، برای شرکت های تعاونی متقاضی خرید سهام قابل واگذاری، مبلغی که به صورت نقدی دریافت خواهد شد، حداکثر به میزان پنجاه درصد قیمت کل سهام قابل واگذاری توسط هیأت عالی واگذاری تعیین می شود.
ماده 7– نظارت بر حسن اجرای این آیین نامه به عهده وزارت امور اقتصادی و دارایی می باشد.
ماده 8– این آیین نامه جایگزین تصویب نامه های شماره 29203/ت33099 هـ مورخ 11/5/1384، شماره 83718/ت34699هـ مورخ 28/12/1384 و شماره 16324/ت27597هـ مورخ 31/3/1382 می گردد.
این تصویبنامه در تاریخ 14/2/1387 به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.
پرویز داودی – معاون اول رییس جمهور
منبع سایت صلح
ثبت دیدگاه