هیئت وزیران در جلسه مورخ 6/11/1387 بنا به پیشنهاد شماره 5264-1/862 مورخ 8/11/1386 سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آیین نامه اجرایی قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس- مصوب 2003 یونسکو- را به شرح زیر تصویب نمود:
«آیین نامه اجرایی قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس – مصوب 2003 یونسکو»
ماده 1– در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح زیر به کار می رود:
1– کنوانسیون – کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس – مصوب 2003 – یونسکو.
2– قانون- قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس. – مصوب 2003 یونسکو-.
3– سازمان – سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.
4– میراث – میراث فرهنگی ناملموس از جمله:
الف– سنت ها و اصطلاحات شفاهی از جمله زبان که محملی برای میراث فرهنگی ناملموس به شماره می رود.
ب– هنرهای نمایشی و ورزشی.
ج– رسوم اجتماعی، آیین های دینی و ملی و جشنواره ها.
د– دانش و رسوم مربوط به طبیعت و کیهان.
هـ– مهارت در هنرهای دستی سنتی.
5– میراث تأیید شده – آن دسته از میراث های شناسایی و ثبت شده که برای معرفی، احیاء، ترویج و یا ثبت جهانی به تأیید شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری رسیده باشد.
6– گنجینه های زنده بشری – به افراد در قید حیات گفته می شود که در زمینه یک یا چند مورد از مصادیق میراث، صاحب نظر و استاد منحصر به فرد هستند به نحوی که فقدان آنها موجب فقر میراث گردد.
ماده 2– سازمان موظف است در اجرای قانون و این آیین نامه، اقدامات زیر را انجام دهد:
1– پژوهش در زمینه میراث.
2– شناسایی و تعیین مصادیق میراث در ایران.
3– مستند سازی میراث.
4– اقدامات لازم جهت حفظ میراث از جمله ثبت آن.
5– معرفی منتخب آثار ثبت و تأیید شده به یونسکو جهت ثبت در فهرست های بین‌المللی.
6– معرفی میراث تأیید شده در رسانه های عمومی.
7– برگزاری نمایشگاه ها و همایش های داخلی و بین‌المللی برای معرفی میراث تأیید شده.
8– ایجاد موزه های مرتبط با میراث.
9– حمایت از تشکل ها و سازمان های مردم نهاد که در زمینه حفظ و احیاء میراث تأیید شده فعالیت می نمایند. تبصره– دستورالعمل های لازم در خصوص موارد یاد شده توسط سازمان تهیه می گردد.
ماده 3– ثبت مصادیق میراث در فهرست های جداگانه زیر صورت می گیرد:
الف– فهرست عادی – کلیه مصادیق میراثی که نیازمند حراست فوری نباشد.
ب– فهرست فوری – مصادیق میراث در حال نسخ که نیازمند حمایت فوری است.
ماده 4– سازمان موظف است در شناسایی و تعیین مصادیق میراث و حفاظت و حمایت از آن، مشارکت اقوام، جوامع، گروه های اجتماعی و اشخاصی که میراث مزبور را خلق، حفظ و منتقل کرده و یا می نمایند، جلب نموده به نحوی که آنها را در مدیریت حفظ و صیانت از آن دخالت دهد.
ماده 5– سازمان موظف است برای معرفی میراث تأیید شده به عموم، اقدامات لازم را به ویژه از طریق انتشار کتب، مقالات، کتابچه ها و نشریات تخصصی و مانند آن معمول دارد.
ماده 6– سازمان پیشنهادات لازم را در جهت آشنایی دانش آموزان و دانشجویان با مفاهیم و اهمیت میراث، به وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فن آوری، آموزش و پرورش و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارایه می نماید.
ماده 7– سازمان موظف است، کلیه تدابیر و برنامه های لازم را در برای شناسایی و معرفی گنجینه های زنده بشری و حمایت از آنها تنظیم و اجراء نماید.
ماده 8– سازمان موظف است برنامه ریزی لازم را برای احیاء، ترویج و معرفی میراث تأیید شده، به عمل آورد.
ماده 9– سازمان می تواند با رعایت قوانین و مقررات مربوط نسبت به تأسیس واحد پژوهشی و آموزشی مستقل پیرامون موضوعات مربوط به میراث در قالب پژوهشگاه موجود در سازمان اقدام نماید.
ماده 10– سازمان می تواند در چارچوب قوانین و مقررات، تشکیلات اداری و نیروی انسانی لازم را برای تحقق وظایف خود ایجاد نماید.
ماده 11– سازمان موظف است «کارگروه ملی میراث فرهنگی ناملموس» را به منظور حسن اجرای مقررات کنوانسیون و این آیین نامه و انجام هماهنگی های لازم برای شناسایی میراث و حمایت از آن با عضویت نمایندگان دستگاه های زیر تشکیل دهد:
1– وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
2– وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری.
3– وزارت آموزش و پرورش.
4– وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
5– وزارت اطلاعات.
6– سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.
7– سازمان تربیت بدنی.
8– سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.
9– فرهنگستان هنر.
10– فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی.
تبصره سازمان در صورت لزوم می تواند از سایر دستگاه ها برای شرکت در جلسات کارگروه یاد شده حسب مورد دعوت به عمل آورد.
ماده 12– تمامی دستگاه های اجرایی مکلفند در شناسایی و ثبت میراث با سازمان همکاری نمایند.
ماده 13– سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران موظف است همکاری لازم را با سازمان در امر معرفی و ترویج میراث تأیید شده در سطوح داخلی و خارجی به عمل آورد.
ماده 14– تمامی موارد مندرج در این آیین نامه در صورتی مشمول ثبت و حمایت خواهند شد که با قوانین و مقررات و ارزش های ملی و دینی جمهوری اسلامی ایران مغایرت نداشته باشند.
ماده 15– سازمان مسؤول حسن اجرای قانون و مقررات این آیین نامه و کنوانسیون و تهیه گزارش های موضوع ماده (29) کنوانسیون و ارایه آن به کمیته بین الدول می باشد.
پرویز داودی
معاون اول رییس جمهور
منبع سایت صلح
ثبت دیدگاه