هیئت وزیران در جلسه مورخ 24/5/1389بنا به پیشنهاد شماره 38192/020 مورخ 28/10/1387 وزارت جهاد کشاورزی و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و در اجرای ماده واحده قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدایی در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زایی مواجه می باشند (به ویژه در آفریقا)- مصوب 1375 – “آیین نامه تشکیل کارگروه ملی بیابان زدایی” را به شرح زیر تصویب نمود:
آئین نامه تشکیل کارگروه ملی بیابان زدایی
مصوب 1389,05,24با اصلاحات و الحاقات بعدی
ماده 1– اصطلاحات مندرج در این آئین نامه در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
الف – کنوانسیون: کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدایی در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زایی مواجه می باشند – به ویژه در آفریقا – که در کنفرانس زمین در ریودوژانیرو برزیل مطرح و در اکتبر سال 1994 به امضای اعضای متعاهد در پاریس رسید، هدف این معاهده بیابان زدایی در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زایی مواجه می باشند – به ویژه در آفریقا از طریق همکاریهای بین المللی در چهارچوب یک رویه جامع و همسو، برنامه عمل قرن بیست و یکم می باشد.
ب – کنفرانس اعضاء: کنفرانس اعضای متعاهد بالاترین مرجع تشکیلاتی کنوانسیون و مرکب از کلیه کشورهای عضو می باشد و جلسات آن هر دو سال یک بار تشکیل می شود.
پ – برنامه عمل ملی: سندی است که براساس ضوابط ماده (10) کنوانسیون تنظیم و در آن ضمن شناسایی عوامل موثر بیابان زایی، راهبردهای مناسب و مبتنی بر مشارکت دولت، جوامع محلی و بهره برداران از زمین و نیز اولویت دادن به روش های پیشگیری و همچنین تعیین نقش کلیه دست اندرکاران و ذینفعان، به منظور بیابان زدایی و کاهش اثرات خشکسالی تدوین می شود.
ت – تعهدات: تعهدات اعضای متأثر از بیابان زایی براساس مواد (4) تا (20) کنوانسیون به استثنای ماده (6) که ناظر بر تعهدات کشورهای توسعه یافته است.
ث – مقابله با بیابان زایی: فعالیتهایی که بخشی از توسعه جامع سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب در راستای توسعه پایدار را در بر گرفته و هدف آن عبارت است از:
1- جلوگیری و یا کاهش تخریب سرزمین.
2- احیاء زمین هایی که اندکی تخریب شده.
3- احیای زمین هایی که اندکی بیابانی شده.
ماده 2(اصلاحی 07/09/1389)– به منظور اجرای تعهدات موضوع مواد (4) تا (20) کنوانسیون (به استثنای تعهدات موضوع ماده (6)) کارگروه ملی بیابان زدایی با ترکیب ذیل تشکیل می شود:
1- وزیر جهاد کشاورزی (رئیس کارگروه) که با حکم رئیس جمهور منصوب می شود.
2- وزیر کشور یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
3- وزیر نیرو یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
4- وزیر نفت یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
5- وزیر امور خارجه یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
6- وزیر علوم، تحقیقات و فناوری یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
7- وزیر دفاع و پشتیبانی نیرو های مسلح یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
8- وزیر صنایع و معادن یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
9- وزیر آموزش و پرورش یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
10- وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
11- وزیر راه و ترابری یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون وزیر.
12- یک نفر از نمایندگان عضو کمیسیونهای کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی (در صورت معرفی) به عنوان ناظر.
13- رؤسای سازمان های حفاظت محیط زیست، میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و یا نمایندگان تام الاختیار آنها در سطح معاون سازمان.
14- معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور و یا نماینده تام الاختیار وی در سطح معاون.
15- رییس سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور.
16- یک نفر از اساتید، محققان و صاحب نظران با تأیید اعضای کارگروه.
17- یک نفر از نمایندگان سازمانهای مردم نهاد با تائید اعضای کارگروه.
18- نماینده ایران نزد کنوانسیون (مرجع ملی) که با حکم رئیس کارگروه و با هماهنگی وزارت امور خارجه تعیین می شود و مسئولیت دبیرخانه کارگروه را عهده دار می باشد ( بدون حق رأی).
19- نماینده سایر دستگاه ها حسب مورد با تشخیص رئیس کارگروه (با حق رأی).
20- معاون علمی و فناوری رییس جمهور
تبصره 1– مصوبات کارگروه که با رعایت قوانین و مقررات مربوط به تصویب اکثریت اعضای حاضر در جلسه می رسد، لازم الاجرا است. در صورت تساوی آرا موافق و مخالف، رأی رییس کارگروه ملاک عمل خواهد بود.
تبصره 2– رییس کارگروه موظف است نتایج اقدامات انجام شده در اجرای تعهدات و اقدامات برای بیابان زدایی دستگاه های عضو را در پایان هر سال به رئیس جمهور گزارش نماید.
ماده 3– وظایف کارگروه به شرح زیر تعیین می شود:
1- تعیین سیاست ها و برنامه های مرتبط با اهداف و اصول کنوانسیون (موضوع مواد (2) و (3) کنوانسیون).
2- برنامه ریزی به منظور تقویت جایگاه دولت جمهوری اسلامی ایران از طریق همکاری های زیرمنطقه ای، منطقه ای و بین المللی در امر بیابان زدایی.
3- برقراری ارتباط منظم و موثر با کشورها و دبیرخانه کنوانسیون و نیز سازمانهای بین المللی مرتبط برای تبادل اطلاعات و تجربیات و نیز اجرای راهکارهای تأمین منابع مالی در اجرای تعهدات.
4- تدوین سیاست های آموزشی، تحقیقاتی، اطلاع رسانی، ظرفیت سازی و آگاهی عمومی مرتبط با بیابان زدایی در سطح ملی.
5- تدوین برنامه عمل ملی از طریق هماهنگی و تنظیم سیاست های بین بخشی و نظارت بر اجرای آن.
6- برنامه ریزی و هماهنگی برای هم افزائی با سایر کنوانسیونهای زیست محیطی به ویژه کنوانسیونهای تغییرات اقلیم و تنوع زیستی.
7- سیاست‌گذاری و برنامه ریزی و تنظیم پیش نویس مصوبات مورد نیاز به منظور اجرایی شدن تعهدات ناشی از الحاق به کنوانسیون.
8- تعیین نقش و مأموریت های دستگاه های اجرایی در جهت ایفای تعهدات.
تبصره – کارگروه می تواند به منظور انجام وظایف خود نسبت به تشکیل کارگروه های تخصصی اقدام نماید.
ماده 4– محل دبیرخانه در وزارت جهاد کشاورزی (سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور) مستقر می باشد. شرح وظایف و مسئولیت های دبیرخانه و کارکنان آن به تصویب کارگروه خواهد رسید. کارکنان دبیرخانه از بین کارمندان وزارت جهاد کشاورزی و یا سایر دستگاه های عضو کارگروه (با استفاده از مأموریت یا انتقال) انتخاب خواهند شد.
ماده 5– معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور اعتبارات لازم برای اجرای تکالیف تعیین شده در این آئین نامه را در لوایح بودجه سنواتی پیش بینی می نماید.
محمدرضا رحیمی
معاون اول رییس جمهور
منبع سایت صلح
ثبت دیدگاه