1-صلح از دو طرف لازم است
اما هبه تحت شرایط مقرر در ماده 803 قانون مدنی قابل رجوع است.
2-صلح می تواند معوض باشد
اما هبه مجانی است لکن شرط عوض می توان کرد.
3-هبه تا زمان قبض اثری ندارد
اما صلح محاباتی قبل از قبض نیز عقدی است کامل و الزام آور.
4- قبض عین موهوبه از طرف صغیر ممیز و سفیه صحیح است
لکن در عقد صلح فقط صلح محاباتی این ویژگی را دارد.
5-صلح به تعبیر فقها سید العقود است و جای هر عقدی می نشیند
ولی هبه قالب خاص خودش را دارد.
6-در عقد هبه شخصیت طرف علت عمده عقد می باشد
لکن در عقد صلح فقط در صلح محاباتی این ویژگی را می توان دید.
7-برای صحت صلح طرفین باید اهلیت معامله و تصرف در مورد معامله را داشته باشند
ولی در هبه یک استثناء وجود دارد و آن در مورد صغیر و سفیه که می توانند صلح بلاعوض را قبول کنند و نیازی به وجود اهلیت نیست.
ثبت دیدگاه