جزئیات نظریه
شماره نظریه : 7/99/1005 شماره پرونده : 99-5-1005 ک تاریخ نظریه : 1399/08/10
استعلام : شخصی مرتکب ایراد صدمه بدنی عمدی مشمول صرفاً دیه در شهر «الف» شده است. طبق ماده 14 قانون مجازات اسلامی دیه از انواع مجازات است ولی درجه آن مشخص نیست ولی طبق رویه قضایی و نظریه مشورتی شماره 7/3029 مورخ 1393/12/4 اداره کل حقوقی نسبت به این پرونده‌ها کیفرخواست صادر می‌شود و مشمول تبصره 3 ماده 19 ق.م.ا نیست. حال اگر همان شخص مرتکب جرم توهین در شهر «ب» نیز شود و تعقیب متهم از دادگاه شهر «ب» شروع شده باشد، آیا با توجه به ماده 310 قانون آیین دادرسی کیفری، دادگاه شهر «الف» بایستی پرونده را به شهر «ب» ارسال کند یا خود به رسیدگی ادامه دهد؟ آیا ارسال پرونده با صدور قرار عدم صلاحیت به عمل می‌آید یا با دستور؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه : اولاً، ملاک ومعیار تشخیص «مهمترین جرم» مذکور در ماده 310 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، میزان مجازاتی است که در قانون برای آن جرم در نظرگرفته شده است و یکسان نبودن نوع مجازات‌های جرایم ارتکابی با توجه به تقسیمبندی مجازات‌ها وفق ماده 14 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 تأثیری در این قضیه ندارد و این تقسیمبندی (حد، قصاص، دیه و تعزیر) از اشد به اخف محسوب نمی‌شود؛ زیرا هر حدی اشد از قصاص نیست و مجازات تعزیر شرعی در همه موارد از مجازات تعزیری که به لحاظ نقض مقررات حکومتی تعیین شده، شدیدتر نیست. بدیهی است تشخیص «مهمترین جرم» بر اساس نوع و میزان مجازات یا قابلیت تجدید نظر یا فرجام‌خواهی و … از وظایف قاضی رسیدگی‌کننده است. ثانیاً، در فرض استعلام مطابق ماده 310 قانون پیش‌گفته، پرونده با صدور قرار عدم صلاحیت به دادسرای محل وقوع جرم مهمتر ارسال می‌شود.
ثبت دیدگاه