برچسب » قانون مدني

9 سال قبل

ماده 237 قانون مدنی

ماده 237 :هرگاه شرط در ضمن عقد، شرط فعل باشد اثباتاً یا نفیاً، کسی که ملتزم به انجام شرط شده است باید آن را به جا بیاورد و در صورت تخلف، طرف معامله میتواند به حاکم رجوع نموده تقاضای اجبار به وفای شرط بنماید.

9 سال قبل

ماده 236 قانون مدنی

ماده 236 :شرط نتیجه، در صورتی که حصول آن نتیجه، موقوف به سبب خاصی نباشد آن نتیجه به نفس اشتراط، حاصل میشود.

9 سال قبل

ماده 235 قانون مدنی

ماده 235:هر گاه شرطی که در ضمن عقد شده است، شرط صفت باشد و معلوم شود آن صفت موجود نیست کسی که شرط به نفع او شده است خیار فسخ خواهد داشت .

9 سال قبل

ماده 234 قانون مدنی

ماده 234:شرط بر سه قسم است : 1- شرط صفت2- شرط نتیجه3- شرط فعل اثباتاً یا نفیاًشرط صفت عبارت است از شرط راجعه به کیفیت یا کمیت مورد معامله . شرط نتیجه آن است که تحقق امری در خارج، شرط شود. شرط فعل آن است که اقدام یا عدم اقدام به فعلی بر یکی از […]

9 سال قبل

ماده 233 قانون مدنی

ماده 233 :شروط مفصله ذیل باطلو موجب بطلان عقد است : 1- شرط خلاف مقتضای عقد2- شرط مجهولی که جهل به آن موجب جهل به عوضین شود.

9 سال قبل

ماده 232 قانون مدنی

ماده 232:شروط مفصله ذیل باطل است ولی مفسد عقد نیست : 1- شرطی که انجام آن غیر مقدور باشد. 2- شرطی که در آن نفع و فایده نباشد. 3- شرطی که نامشروع باشد

9 سال قبل

ماده 231 قانون مدنی

ماده 231:معاملات و عقود فقط دربارهی طرفین متعاملین و قائممقام قانونی آنها مؤثر است مگر در مورد ماده ی 196. فصل چهارم – در بیان شرایطی که در ضمن عقد میشودمبحث اول – در اقسام شرط.

9 سال قبل

ماده 230 قانون مدنی

ماده 230 :اگر در ضمن معامله شرط شده باشد که در صورت تخلف، متخلف مبلغی به عنوان خسارت تأدیه نماید، حاکم نمیتواند او را به بیشتر یا کمتر از آنچه که ملزم شده است محکوم کند. مبحث سوم – در اثر عقود نسبت به اشخاص ثالث.

9 سال قبل

ماده 229 قانون مدنی

ماده 229 :اگر متعهد به واسطهی حادثهای که دفع آن خارج از حیطه ی اقتدار اوست، نتواند از عهدهی تعهد خود بر آید، محکوم به تأدیه خسارت نخواهد بود.

9 سال قبل

ماده 228 قانون مدنی

ماده 228:در صورتی که موضوع تعهد، تأدیهی وجه نقدی باشد، حاکم میتواند با رعایت مادهی 221مدیون را به جبران خسارت حاصله از تأخیر در تأدیه دین محکوم نماید.