هیئت وزیران در جلسه 10/ 2/ 1393 به پیشنهاد شماره 02/ 100/ 42447 مورخ 6/ 7/ 1392 وزارت راه و شهرسازی و به استناد ماده (232) قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران – مصوب 1389 – و اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آیین نامه ساماندهی حمل و نقل عمومی روستایی را به شرح زیر تصویب کرد:
آیین نامه ساماندهی حمل و نقل عمومی روستایی
مصوب 1393,02,10
ماده 1– حمل و نقل عمومی روستایی عبارت است از حمل و نقل در مسیرهایی که از مبدأ روستا یا به مقصد روستا انجام می شود و مدیریت آن در روستاهای واقع در خارج از حریم شهرها برعهده وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای) و در روستاهای واقع در حریم شهرها برعهده وزارت کشور (سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور) است که با استفاده از ظرفیت بخش غیردولتی با اولویت اشخاص حقوقی انجام می شود.
تبصره 1– حمل و نقل عمومی مسافربری روستایی در داخل محدوده جغرافیایی که حسب مورد توسط وزارت کشور (سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور) و وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای) تعیین می گردد، انجام می شود. در صورتی که محدوده تعیین شده در حوزه دو یا چند شهر، شهرستان یا استان واقع شود، تعیین مرجع صدور مجوز مربوط برعهده وزارتخانه های کشور و راه و شهرسازی با هماهنگی استانداران مربوط می باشد.
تبصره 2– بخشداری ها و دهیاری ها موظفند در خصوص تأمین زیرساخت ها و نظارت بر حمل و نقل روستایی با سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور و سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای همکاری کنند.
ماده 2– وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای) و وزارت کشور (سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور) موظفند ظرف دو ماه پس از ابلاغ این آیین نامه نسبت به تدوین و ابلاغ دستورالعمل های مورد نیاز با همکاری دستگاه های ذی ربط با اولویت رعایت ایمنی، حفظ محیط زیست، کیفیت و بهره گیری از خودروهای جمعی، اقدام کنند.
ماده 3– مدیریت نرخ گذاری حمل و نقل عمومی موضوع این آیین نامه با رعایت دستورالعمل تبصره (1) بند (د) ماده (101) قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران موضوع تصمیم نامه شماره 16965/48007 مورخ 3/ 2/ 1391 در مورد روستاهای داخل حریم شهرها برعهده مرجع قانونی ذی ربط و در مورد روستاهای خارج از حریم شهرها برعهده دفتر امور روستایی و شوراهای استانداری با همکاری اداره کل حمل و نقل و پایانه های استان می باشد.
ماده 4– وزارت کشور (سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور) و وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای) موظفند نسبت به ایجاد پایگاه اطلاعاتی، سامانه شناسایی، ثبت و پایش ناوگان فعال حمل و نقل عمومی روستایی اقدام نمایند.
ماده 5– وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای) و وزارت کشور (سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور) موظفند اعتبار مورد نیاز اجرای این آیین نامه را پیش بینی و در قالب بسته های اجرایی به معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور پیشنهاد نمایند.
ماده 6– نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (پلیس راهنمایی و رانندگی) موظف است ناوگان حمل و نقل مسافر روستایی خارج از حریم شهرها را با معرفی وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای) و روستاهای داخل حریم شهرها را با معرفی وزارت کشور (سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور) و با رعایت قوانین و مقررات مربوط، پلاک عمومی نماید.
تبصره – آن دسته از وسایل نقلیه ناوگان فعال موجود در حمل و نقل عمومی مسافر روستایی که حسب مورد به تشخیص وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای) و وزارت کشور (سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور) واجد شرایط ادامه فعالیت هستند، مشمول حکم این ماده می باشند.
ماده 7– نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (پلیس راهنمایی و رانندگی) موظف است محدوده حمل و نقل روستایی را تحت نظارت و کنترل قرار دهد.
ماده 8– تخلفات امور حمل و نقل عمومی روستایی وفق آیین نامه اجرایی تبصره (1) ماده (31) و ماده (32) قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی موضوع تصویب نامه شماره 159329/ت47187هـ مورخ 15/ 8/ 1391 حسب مورد توسط سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای یا سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور رسیدگی می شود.
اسحاق جهانگیری
معاون اول رییس جمهور
منبع سایت صلح
ثبت دیدگاه